Mężczyźni posiadają na Sri Lance pełną swobodę zachowań. Te które dla kobiet są niedopuszczalne w męskim wydaniu wydają się naturalne i oczywiste. Wspólne spacery po plaży, parku, spotkanie w kawiarni nadal należą do rzadkości. Jeśli młody chłopak zaprosi dziewczynę na randkę ona zerkając na palce swoich stóp lakonicznie odpowiada na jego pytania. W Paradenia Garden brakuje ławeczek, młodzi siadają na trawie dotykając swoich dłoni próbując się lekko przytulić, natychmiast przybiega strażnik z wielce groźną miną i natychmiast ich strofuje.Ukrywają się za drzewami za liśćmi rozłożystych palm całując się delikatnie w ukryciu z dala od spojrzeń. Sri Lanka pogrążona jest w kobiecym wstydzie.
Nie wypada, nie należy, nie można te słowa słyszą od dzieciństwa. Pierwsza menstruacja jest okazją do rodzinnej uroczystości,przybywają ciotki i wujowie organizują uroczysty obiad w domu jest to powód do dumy dla rodziców.
Jednak od tego dnia dziewczynki podlegają jeszcze ostrzejszym rygorom. Po zajęciach szkolnych zazwyczaj wracają do domu w towarzystwie swych matek na lekcje angielskiego basen czy gimnastykę odprowadzane są przez kogoś z rodziny nie chodzą po ulicach aby oglądajać sklepowe wystawy nie przesiadują w kafejkach opowiadając o modzie nie bawią się na dyskotekach. Nieco starsze dużymi grupami są widoczne na przystankach autobusowych razem wracają do domów. Uczennice obowiązkowo ubrane w białe spódniczki i bluzki, białe zakryte buty i niebieskie kokardy na długich warkoczach jeżeli są muzułmankami maja białe chusty na głowie podpięte szpilką pod samą brodą.
W większości przypadków szkoły podzielone są na męskie i żeńskie młodzi nie mają możliwości przebywania blisko. Nie podają sobie dłoni na dzień dobry nie szarpią się
w szatni nie przepychają w korytarzu.Ten brak kontaktu powoduję ogromną barierę płciową i ciekawość z obu stron.
Po szkole tylko niektóre z nich wskakują w jeansy i przykrótkie t-shirty większość zakłada falbaniaste spódnice bluzeczki zapinane pod szyję na liczne guziczki włosy spięte w kucyk sięgający pośladków.
Wzorują się na własnych matkach, które wyglądają identyczne w tłumie kolory spódnic i bluzeczek rozróżniają je od siebie. Nad brzegiem oceanu można zobaczyć kąpiące się rodziny, mężczyzn w krótkich spodenkach wygodnie naturalnie, kobiety w strojach codziennych. Wchodzą do wody, pluszczą się, uśmiechają się,s chną w gorących promieniach. Kostium kąpielowy nie jest im znany, odsłonić ciało choć troszkę nie wypada. Muzułmanki kąpią w czarnych abajach wchodzą po kostki do wody długi materiał trochę im przeszkadza robi się wilgotny fale moczą połowę ciała mimo upału będzie długo wysychał na słońcu. Ich mężowie i małe dzieci kąpią się bez oporów natury obyczajowej im wolno.
Lankijskie kobiety natłuszczają włosy olejkiem kokosowym, mają piękne czarne ogony na plecach wszystkie takie same. Niezwykle trudno spotkać kobietę z krótko obciętą grzywką czy włosami do ramion. Może synonimem piękna są właśnie te długie włosy może tradycja tak nakazuje a może nie wypada być nowoczesną, wykształconą, niezależną i świadomą swej wartości kobietą. Małżeństwa aranżowane odchodzą w przeszłość jednak nie zawsze młodzi samodzielnie podejmują decyzję. Konieczna jest wizyta u wróżbity, który sprawdzi horoskopy. Spawy majątkowe i status społeczny mają ogromne znaczenie w Lankijskim społeczeństwie.

W dniu ślubu panna młoda ubrana jest w sari koloru ecru lub białe w starannym makijażu jedynym w jej życiu. Kobiety się nie malują nie wypada. Bogato przystrojona niezwykłą biżuterią z pięknie upiętymi włosami ze złotymi ozdobami prezentuje się wyjątkowo, wydaje się być szczęśliwa wkracza w dorosłość będzie żoną i matką a to dla lankijskiej kobiety jest najważniejsze. Jedyny raz w życiu jest tak piękna już nigdy taki dzień się nie powtórzy. Pan młody w stroju tradycyjnym, sarong, bogato zdobiony żakiet.
Po ceremonii zaślubin wszyscy udają się do restauracji na uroczyste przyjęcie, które zaczyna się wczesnym przedpołudniem. Wszyscy pięknie ubrani kobiety w świetlistych sari, mężczyźni w czarnych spodniach, kolorowych koszulach i marynarkach połyskujących brokatem. Para młoda wita się z rodziną znajomymi. Przez dwie godziny wszyscy siedzą w skupieniu w oczekiwaniu na poczęstunek.
Po tym czasie roznoszone są przekąski na małych papierowych talerzykach i butelki z brandy lub arakiem tylko dla mężczyzn. Panowie zasiadają przy swoich stolikach panie po drugiej stronie sali. Kelnerzy ustawiają na bufecie gorące dania zaczyna grać orkiestra. Panowie lekko na rauszu ruszają do tańca bawią się doskonale we własnym gronie, łapią się za ręce za ramiona, śmieją są radośni, panie obserwują to z daleka czasem zbliżą się do parkietu. Kobietom tańczyć na weselu nie wypada.
Gdy zbliża się godzina 16 panowie są już skutecznie upojeni, mocno kołysząc się na nogach
kierują się do wyjścia. Para młoda jedzie do hotelu w celu konsumpcji związku. Kolejny dzień kolejne przyjecie mężatka w czerwonym sari po nocy poślubnej. Zabawa trwa nadal.
Tak zaczyna się najważniejsza rola jaką ma do spełnienia. Rola matki. Rodziny posiadają świadomość kosztów utrzymania, wychowania i wykształcenia dzieci dlatego decydują się na dwójkę najwyżej trójkę potomstwa.